داستان اوشهن یک داستان کاملا سورئالیستی به قلم یک نویسنده جوان ایرانی

شخصیت اول داستان یک انسان است و حتی تا آخر، جنسیت او نه معلوم میشود و نه اهمیتی دارد.

دهکده ای در ناکجاآباد، با فضایی تقریبا خاکستری، قوانینی عجیب و مردمانی عجیب تر...

اگر دوست دارید با نمونه کوچک و ایرانی آثار گابریل گارسیا مارکز، آشنا شوید این کتاب را از دست ندهید.

اوشهن به معنای نور سحرگاهی، نام شخصیت اول داستان است که می خواهد برخلاف جریان آب شنا کند تا از بند اسارتی که به خاطر قوانین عجیب و ناجور دهکده در آن گیر افتاده است، رهایی یابد...

قسمت هایی از کتاب داستان اوشهِن:

فکر کردن از جمله گناهان درونی است. گناهان درونی به خود فرد مربوط شده و به صورتی است که شخص دیگری متوجه گناه فرد نمیشود.

وقتی نه گوش، نه چشم و نه زبان داشته باشم تا ابد زنده میمانم مانند این تکه سنگ درون باغچه خانه

برای رفتن و فرار گاهی باید صبر کرد و نرفت. باید بماند و در خود فرو رفت. در خود رفتن هم گاهی سفری بسیار طولانی و پرمشقت است.

رفتن اصلی ترین هدف و موثرترین کار هر انسانی در طول زندگی اش است. آمده ایم که برویم و می رویم.

آزادی چیزی نیست جز در بند هیچ کس و هیچ چیز نبودن. انسان آزاده هیچ کس و هیچ چیز نیست جز خودش.